Dzień Europy

Po II wojnie światowej, świat stanął przed wyzwaniem odbudowy państw z wojennych zniszczeń i koniecznością zapobieżenia podobnym konfliktom zbrojnym, zabierającym życie i przyszłość milionom istnień ludzkich.. 

Rządy europejskie doszły do ​​wniosku, że połączenie produkcji węgla i stali – jak mówi Deklaracja – sprawi, że wojna między historycznymi rywalami, Francją i Niemcami, będzie „nie tylko nie do pomyślenia, ale i materialnie niemożliwa”. 

Robert Schuman - członek francuskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, więziony przez nazistów. Przed wojną był członkiem parlamentu francuskiego. Po wojnie wrócił do polityki i piastował szereg najwyższych stanowisk we Francji. 

Deklaracja Schumana powstała z jego inicjatywy, aby zjednoczyć Europę i zapobiec dalszym wojnom. 

Pełny tekst Deklaracji Schumana: 

Pokoju na świecie nie da się zapewnić bez podejmowania twórczych wysiłków proporcjonalnych do zagrażających mu niebezpieczeństw.

Wkład, jaki zorganizowana i żywa Europa może wnieść do cywilizacji, jest niezbędny do utrzymania pokojowych stosunków. Przyjmując na siebie od ponad 20 lat rolę orędownika zjednoczonej Europy, Francja zawsze miała za swój zasadniczy cel służbę pokojowi. Nie osiągnięto zjednoczonej Europy i mieliśmy wojnę.

Europa nie zostanie stworzona w całości ani według jednego planu. Powstanie dzięki konkretnym osiągnięciom, które najpierw tworzą faktyczną solidarność. Zjednoczenie narodów Europy wymaga zlikwidowania odwiecznej opozycji Francji i Niemiec. Wszelkie podejmowane działania muszą przede wszystkim dotyczyć tych dwóch krajów.

W tym celu rząd francuski proponuje podjęcie natychmiastowych działań w jednym ograniczonym, ale decydującym punkcie.

Proponuje, aby francusko-niemiecka produkcja węgla i stali jako całość została poddana wspólnej Wysokiej Władzy, w ramach organizacji otwartej na udział innych krajów Europy. Łączenie produkcji węgla i stali powinno natychmiast zapewnić stworzenie wspólnych podstaw rozwoju gospodarczego jako pierwszego kroku w federacji Europy i zmieni losy tych regionów, które od dawna poświęcają się produkcji uzbrojenia wojennego , których byli najczęstszymi ofiarami.

Ustanowiona w ten sposób solidarność w produkcji ukaże, że jakakolwiek wojna między Francją a Niemcami stanie się nie tylko nie do pomyślenia, ale i materialnie niemożliwa. Utworzenie tej potężnej jednostki produkcyjnej, otwartej dla wszystkich krajów chętnych do udziału i ostatecznie zobowiązanej zapewnić wszystkim krajom członkowskim podstawowe elementy produkcji przemysłowej na tych samych warunkach, położy prawdziwą podstawę dla ich zjednoczenia gospodarczego.

Ta produkcja będzie oferowana całemu światu, bez różnic i wyjątków, w celu przyczynienia się do podniesienia poziomu życia i promowania pokojowych osiągnięć. Dzięki zwiększonym zasobom Europa będzie mogła realizować jedno ze swoich podstawowych zadań, jakim jest rozwój kontynentu afrykańskiego. W ten sposób w prosty i szybki sposób urzeczywistni się połączenie interesów, które jest niezbędne do ustanowienia wspólnego systemu gospodarczego; może być zaczynem, z którego może wyrosnąć szersza i głębsza wspólnota między krajami, od dawna przeciwstawnymi sobie krwawymi podziałami.

Łącząc podstawową produkcję i ustanawiając nową Wysoką Władzę, której decyzje będą wiązać Francję, Niemcy i inne kraje członkowskie, propozycja ta doprowadzi do urzeczywistnienia pierwszego konkretnego fundamentu federacji europejskiej niezbędnej dla zachowania pokoju.

Aby promować realizację wyznaczonych celów, rząd francuski jest gotowy do rozpoczęcia negocjacji na następujących podstawach.

Zadaniem tej wspólnej Wysokiej Władzy będzie zapewnienie w możliwie najkrótszym czasie unowocześnienia produkcji i poprawy jej jakości; dostawy węgla i stali na identycznych warunkach z rynkiem francuskim i niemieckim, a także na rynki innych krajów członkowskich; wspólny rozwój eksportu do innych krajów; wyrównanie i poprawa warunków życia pracowników w tych branżach.

Aby osiągnąć te cele, wychodząc z bardzo różnych warunków, w jakich znajduje się obecnie produkcja krajów członkowskich, proponuje się wprowadzenie pewnych środków przejściowych, takich jak zastosowanie planu produkcyjnego i inwestycyjnego, ustanowienie maszyn kompensacyjnych do zrównania cen oraz utworzenie funduszu restrukturyzacyjnego w celu ułatwienia racjonalizacji produkcji. Przepływ węgla i stali między krajami członkowskimi zostanie natychmiast zwolniony z wszelkich opłat celnych i nie będzie podlegał zróżnicowaniu stawek transportowych. Stopniowo powstaną warunki, które spontanicznie zapewnią bardziej racjonalną dystrybucję produkcji na najwyższym poziomie produktywności.

W przeciwieństwie do karteli międzynarodowych, które mają tendencję do narzucania restrykcyjnych praktyk w dystrybucji i eksploatacji rynków krajowych oraz w celu utrzymania wysokich zysków, organizacja zapewni fuzję rynków i rozszerzenie produkcji.

Podstawowe zasady i zobowiązania określone powyżej będą przedmiotem traktatu podpisanego między państwami i przedłożonego do ratyfikacji ich parlamentom. Negocjacje niezbędne do ustalenia szczegółów wniosków będą podejmowane przy pomocy arbitra wyznaczonego za obopólną zgodą. Zostanie mu powierzone zadanie dopilnowania, aby osiągnięte porozumienia były zgodne z ustalonymi zasadami, aw przypadku impasu zadecyduje, jakie rozwiązanie należy przyjąć.

Wspólna Wysoka Władza, której powierzono zarządzanie programem, będzie się składać z niezależnych osób wyznaczonych przez rządy, dających równą reprezentację. Przewodniczący zostanie wybrany za obopólną zgodą rządów. Decyzje Urzędu będą wykonalne we Francji, Niemczech i innych krajach członkowskich. Zapewnione zostaną odpowiednie środki w zakresie środków odwoławczych od decyzji Urzędu.

Przedstawiciel Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie akredytowany przy Urzędzie i otrzyma polecenie składania dwa razy w roku publicznego raportu do Organizacji Narodów Zjednoczonych, zawierającego sprawozdanie z działalności nowej organizacji, szczególnie w zakresie ochrony jej celów.

Instytucja Wysokiej Władzy w żaden sposób nie będzie przesądzała o metodach własności przedsiębiorstw. W wykonywaniu swych funkcji wspólna Najwyższa Władza będzie uwzględniać uprawnienia przyznane Międzynarodowej Władzy Zagłębia Ruhry oraz wszelkiego rodzaju obowiązki nałożone na Niemcy, dopóki pozostają one w mocy.